اگر در شبی صاف به آسمان بنگرید بی شک از درخشش چشم نواز ستارگان لذت خواهید برد. هزاران سال پیش هم بشر از دیدن آسمان لذت می برده ( به طور یقین آسمان پیشینیان بسیار پر ستاره تر بوده ! ) شاید در نظر اول ستارگان آسمان مجموعه ای پراکنده از ستارگان به نظر برسند. اما با کمی دقت می توان اشکال زیبایی را با متصل کردن ستاره ها به هم با خطوطی فرضی در آسمان ترسیم کرد. درحدود 4500 سال قبل، مردم شرق مدیترانه شروع به تقسیم بندی آسمان با نقش های خیالی کردنداین اشکال نام خدایان، الهه ها، قهرمانان و جانوران را دارند. تا زمان بطلمیوس، ستاره شناس یونانی الاصل اسکندرانی که حدود 150 سال بعد ازمیلاد می زیست، تعداد صورفلکی شناخته شده 48 مورد بود. امروز 88 صورت فلکی شناخته شده که هریک محدوده ی مشخصی درآسمان دارند. به طوری که تمام آسمان با این صورت های فلکی پوشیده می شود. با این که ستارگان یک صورت خاص از نظر ما شکل خاصی را در آسمان می سازند، اما در واقع این ستارگان هیچ ربطی به هم ندارند و چندین سال نوری از هم فاصله دارند و اگر از سمتی دیگردر آسمان ( جایی خارج از منظومه ی شمسی ) به آن ها بنگریم به شکلی دیگر دیده خواهند شد. ستارگان حرکت بسیار آهسته ای در آسمان دارند ( به دلیل دوری بسیار آن ها حرکت سریع آن ها آهسته به نظر می رسد ) این حرکت باعث می شود که در طی هزاران سال شکل ظاهری صورت های فلکی عوض شود. اما درطول عمر یک انسان این تغییرات بسیار نامحسوس است. درقدیم ازرصد صور فلکی برای جهت یابی وتعیین فصول و به طور کلی زمان یابی استفاده می کردند.
برای شناخت درست صور فلکی باید:
کار رصد را همراه با مطالعه ی در مورد آنها انجام دهیم تا موقعیت هر صورت را نسبت به بقیه و به طور خاص بدانیم.
در مورد هر صورت فلکی ستاره ها و اجرام غیر ستاره ای را بشناسیم.
قدر، رنگ، دما و... را در مورد ستارگان تا حدی بدانیم.
از همه مهمتر بعد از شناخت مقدماتی صور فلکی چند ضلعی های مخصوص هر فصل را بشناسیم.
تقسیمبندی آسمان
کلمه صورت فلکی برای اخترشناسان امروزی معنی ویژهای دارد. همانطور که کشور را به ایالتها و استانهای مختلف تقسیمبندی میکنند، آسمان نیز به 88 ناحیه تقسیمبندی شده است. هر یک از این نواحی به اسم صورت فلکی مخصوصی خوانده میشود. تمام ستارگان ، حتی کم نورترین آنها که در داخل مرزهای یک ناحیه قرار دارند، متعلق به آن صورت فلکی هستند.
صورتهای فلکی بهار
در شبهای بهار صورت فلکی دب اکبر (خرس بزرگ) به بالاترین نقطه خود در آسمان میرسد. در عرضهای جغرافیای 50 و 60 درجه شمالی ، میتوان درست در بالای سر دید. به کمک بخشی از دب اکبر میتوان سه ستاره قدر اول را به روش زیر در شبهای بهار پیدا کرد. با امتداد دم خرس ، ستاره سماک رامح را پیدا میکنیم. سماک رامح یکی از روشنترین ستارگان آسمان نیمکره شمالی است و به رنگ سرخ دیده میشود. این ستاره متعلق به صورت فلکی عوا (ارابهران) است. ستارگان دیگر این صورت فلکی همه بطور قابل ملاحظهای از سماک رامح کم نورترند. در کنار عوا ، صورت فلکی کوچک و ظریف الکیل یا فکه ، قرار دارد. که از ستارگان تقریبا کم نورتری تشکیل یافته است. آنها که همانند یک نیم دایره در کنار هم قرار گرفتهاند، سبب میشوند که الکیل ، شکل مشخص و برجستهای در آسمان داشته باشد. با امتداد منحنی که از دم اکبر شروع شده و از سماک رامح نیز میگذرد، به ستاره سماک اعزل ، میرسیم. این ستاره قدر اول که روشنترین ستاره صورت فلکی سنبله است، به رنگ سفید دیده میشود.
یکی از واضح ترین صورتهای فلکی بهار ، صورت فلکی شیر است. در این موقع سال ، میتوان با نگاهی به سمت جنوب آن را یافت. ستاره قطبی در امتداد دو ستاره از صورت فلکی دب اکبر قرار دارد. حال اگر این خط راست را در جهت دیگر امتداد دهیم، به صورت فلکی شیر میرسیم. سر شیر به شکل علامت سوال (؟) یا داس است. ستاره قدر اول قلب الاسد در این صورت فلکی است.
صورتهای فلکی تابستان
در شبهای تابستان ، سه ستاره قدر اول به وضوح دیده میشوند، که عبارتند از ردف در صورت فلکی دجاجه (قو) ، نسر واقع در صورت فلکی شلیاق و نسر طایر در صورت فلکی عقاب. در تابستان با مشاهده سمت جنوب آسمان ، این سه را میبینیم که مثلث برجستهای را درست میکنند. ردف روشن ترین ستاره صورت فلکی دجاجه است. گاه آنرا صلیب شمالی نیز میخوانند. دجاجه درست در میان کهکشان راه شیری واقع است.
با دوربین دوچشمی یا تلسکوب کوچک ، چندین میدان انبوه ستارهای را در این بخش آسمان میبینیم که برخی از آنها هزاران سال نوری با ما فاصله دارند. این میدانهای ستارهای به صورت درخشش راه شیری نمایان میشوند. در نزدیکی دجاجه ، تکههای تاریک ابر و غبار که در اعماق فضا قرار دارند، جلوی نور ضعیف ستارگان دوردست را میگیرند. نسر واقع پر نورترین ستاره صورت فلکی شلیاق (چنگ رومی ) و نسر طائر پر نورترین ستاره صورت فلکی عقاب است .
صورتهای فلکی پاییز
صورت فلکی ذاتالکرسی بهترین نقطه شروع برای یافتن ستارگان در پاییز است. پنج ستاره اصلی در آن همانند حرف w کنار هم قرار گرفتهاند و با این که هیچکدام روشنتر از قدر اول نیستند ولی به راحتی دیده میشوند. شبهای پاییز این صورت فلکی در بخش بالایی آسمان دیده میشود. در عرضهایی در حدود 50 تا 60 درجه میتوان آن را درست در بالای سر دید. اگر دو ستاره آخری حرف w را امتداد دهیم، به صورت فلکی قیفاووس میرسیم. در طرف دیگر آن صورت فلکی امراهالمسلسله واقع است.
به کمک حرف w ، میتوان صورت فلکی بزرگ فرس اعظم یا را یافت. ستارگان اصلی آن مربع بزرگی میسازند که مربع فرس اعظم نامیده میشود. این مربع اندازه بزرگی دارد. هیچ یک از ستارگان آن روشنتر از قدر اول نیستند.
صورتهای فلکی زمستان
صورتهای فلکی زمستان مشهورند و شناختن آنها نیز آسان است. زمستان بهترین موقع برای شروع شناسایی صورتهای فلکی است. یکی از باشکوهترین مناظر آسمان را میتوان در شبهای دی ماه دید. در این ماه صورت فلکی شکارچی پیش روی شماست و در آن سه ستاره درخشان ، شمشیر کمربند این شکارچی افسانهای را تشکیل میدهند. هفت ستاره از قدرهای اول و دوم فراموش نشدنی این صورت فلکی را بوجود میآورند. ابط الجوزا ستاره بالایی سمت چپ ، سرخ رنگ است درست در مقابل آن ، رجل الجوزا قرار دارد که در قسمت پایین سمت راست واقع است و به رنگ آبی _سفید دیده میشود.
در راستای کمربند شکارچی میتوان ستاره پرنور شعرای یمانی را در صورت فلکی کلب اکبر (سگ بزرگ) دید. شعرای یمانی درخشانترین ستارهای است که میتوان در نیمکره شمالی دید. شعرای شامی در صورت فلکی کلب اصغر (سگ کوچک) ستاره قدر اول دیگری است که با ابط الجوزا و شعرای یمانی مثلثی میسازند.
با نگاهی به بالای جبار صورتهای فلکی ثور (گاو) و جوزا (دو پیکر) را میتوان یافت. روشنترین ستاره ثور یعنی دبران همانند ابط الجوزا سرخرنگ است. در نزدیکی سر ثور ، خوشه پروین (هفت خواهر) قرار دارد که به وضوح دیده میشود. اگر اندکی بالاتر از ثور را نگاه کنیم، صورت فلکی ممسک الاعنه را خواهیم دید. ستاره قدر اول و زرد رنگ عیوق در این صورت فلکی است.
منطقهالبروج نزد بسیاری از مردم دوازده صورت فلکی از شهرت بسیاری برخوردارند. آنها در منطقهالبروج واقعاند. منطقهالبروج نواری از صورتهای فلکی است که دور تا دور آسمان کشیده شده است. سبب اهمیت این نوار آن است که مسیر ظاهری خورشید ، ماه و سیارات همواره در درون آن دیده میشود. میتوان تصور کرد که ستارگان صورتهای فلکی منطقهالبروج ، مدار زمین به دور خورشید را احاطه کردهاند. مسیر همه سیارات ( به جز پلوتو )به دور خورشید و مدار ماه به دور زمین تقریبا در یک صفحه واقعاند. شکل منظومه شمسی همانند یک قرص گرد بسیار بزرگ ولی نازک است. بنابراین بیشتر اعضای منظومه شمسی را همواره در میان صورتهای فلکی منطقهالبروج مییابیم
خیلی جالب بود .موفق باشید
با سلام.
کارتون خیلی جالبه .باعث یادگیر بیشتر می شه.
ممنون
سلام عالی بود، کلی چیزا یاد گرفتم
سلام
ممنونم خیلی عالی بود ولی عکسهای این تایپیک بجز دب اکبر بقیه باز نمیشدن
میشه لینک عکسارو چک کنید اخه مشتاقم بقیه عکسارو هم ببینم
سلام. خوبید خسته نباشید. مطلبتون خیلی عالی بود.
می خواستم بدونم شما از نویسندگان سایت نجوم ایران (http://www.noojum.com) هستید؟
مطلب خوبی بود.
با تشکر از نویسنده